Historia e Blertit

Rezultati i rastit tim mund të jetë një ngjarje historike

Një nga transgjinorët e parë nga Kosova që ka dal haptas - rebelimi i tij, lufta me mekanizmin burokratik dhe ndryshimi i ngadaltë i ndërgjegjësimit të publikut
Unë quhem Blert Morina, jam 29 vjeçar, vij nga Gjakova, Kosovë dhe jam një burrë transgjinor. Për mua, identiteti gjinor ishte i lindur. Edhe pse kam lindur femër, gjithmonë jam ndier si burrë. Megjithëse tiparet e mia fizike nuk përfaqësonin mënyrën se si ndihesha, nuk shqetësohesha nga fakti se trupi im nuk përputhej me identitetin tim gjinor.
NJË BURRË NË TRUPIN E GRUAS
Unë kurrë nuk e kam perceptuar fëmijërinë si një fazë tranzicioni dhe të qenurit një burrë në trupin e një femre ishte diçka që unë e perceptoja si fakt
Tradita familjare dhe jetesa në një shoqëri patriarkale në vendin ku kam lindur, nuk më bllokuan që të mos vishja funde, apo nuk më detyruan të përdorja ngjyrat që konsideroheshin si ngjyra të vajzave. Kam jetuar ashtu siç dëshiroja, përkundër faktit se unë nuk i jam përshtatur pjesës tjetër të shoqërisë dhe rrethit të familjes. Unë isha futbollisti më i mirë dhe i vetmi anëtar 'vajzë' në ekipin tim. Sillesha dhe vishesha si burrë, mbaja flokë të shkurtër dhe dilja me djem. Në fillim kjo ishte e vështirë, por stili im gjithmonë më ka ndihmuar. Ishte e vështirë, sepse unë kisha për të përshtatur identitetin tim gjinor me seksin tim biologjik. Mirëpo pas mbarimit të klasës së 9-të, fillova të punoj në dyqanin e babait tim, ku përpunonim dhe shitnim mish. Me rebelim dhe bindje - kam arritur të thyej paragjykimet që kjo punë nuk duhet të bëhet nga gratë. Nuk kisha informacione të qarta për identitetin tim, por megjithatë, sillesha në mënyrë të natyrshme, dhe vishesha si meshkujt rreth meje.

Pas kësaj, vendosa të shkoj në Prishtinë, kryeqytetin e Kosovës, për të filluar shkollën e mesme. Këtu përjetova zhgënjimin tim më të madh. Nuk e njihja askënd dhe ndihesha i humbur në një rreth krejtësisht të ri njerëzish.
Ishte drejtoresha e shkollës së mesme "Sami Frashëri", e cila refuzoi kërkesën time për të veshur pantallona në vend të fundit, si pjesë e uniformës së shkollës
"Në shkollën tonë kjo është uniforma dhe nëse nuk ju pëlqen, mund ta ndërroni shkollën. Nuk ka vend për diskutim. " tha ajo në atë kohë. Për tri vite, njerëzit më perceptonin si grua, dhe kjo më dha shumë presion.

Kurrë nuk e vesha atë fund. Ishte shumë e vështirë, sepse erdha në Prishtine nga një fshat i izoluar për të gjetur një mjedis më të mirë, ndërsa përplasja ime i parë ishte në shkollë ku nuk më lejohej të vishesha siç dëshiroja. Dhe pikërisht ky ishte momenti, ku ndodhi një kthesë e madhe dhe fillova të informohesha rreth njerëzve transgjinorë.
TË JETUARIT NË IZOLIM
Megjithëse nuk kam përjetuar abuzim fizik, presioni që kisha ishte i mjaftueshëm për të më mbajtur të izoluar
Kam marrë me qindra kërcënime, madje edhe kërcënime me vdekje. Këto kërcënime janë rritur kur unë dhe kolegu im, Lendi, një transgjinor, jemi shfaqur në televizion dhe jemi shfaqur publikisht për herë të parë. Në momentin kur u larguam nga televizioni, morëm mesazhe të panumërta, që ndryshonin nga ato përkrahëse në ato sulmuese dhe kërcënuese.
Unë u thashë anëtarëve të familjes time se në qoftë se do të merrnin ndonjë kërcënim apo presion, menjëherë të më informonin. Por familja ime mbajti të fshehur të gjitha ofendimet dhe komentet fyese nga unë. Kushdo që shkonte në dyqanin e babait tim, largohej duke lënë komentet fyese si "Sa vajza ke tani?". "Homoseksual, ne do të ju vrasim, ju degjeneroni "etj.

Ne i kemi raportuar ata në polici, por policia nuk ka bërë asgjë, e as nuk ka hetuar asnjë nga këto raste. Vetëm një rast ka shkuar në gjykatë dhe personi u dënua me pesë muaj, sepse ai kishte kryer abuzim fizik kundër një anëtari të komunitetit. Deri tani, rreth 40 raste janë raportuar në polici që nga viti 2012. Megjithatë, ka shumë raste që nuk raportohen në polici. Ishte një rast kur një person shkoi në polici dhe vetëm pak ditë pas kësaj të gjithë në Kosovë e kuptuan se kush ishte ai dhe se ishte anëtar i komunitetit LGBT - pasi informacioni doli nga policia.
Ka shumë raste që janë raportuar në organizata, por njerëzit refuzojnë të shkojnë në polici
Për dy vjet, Qendra për Barazi dhe Liri (CEL) ka dërguar gjashtë raste në strehimore në Shqipëri, sepse nuk ka strehimore në Kosovë. Ata njerëz erdhën tek ne në gjendje të tmerrshme, duke qenë të nënshtruar ndaj dhunës fizike dhe psikologjike, duke u kërcënuar me vdekje. Të gjitha këto raste janë shkaktuar nga anëtarët e familjes. Duke qenë të vetëdijshëm për këtë situatë, sa herë që organizojmë ndonjë ngjarje për komunitetin, sigurohemi që të ndërmerren masa strikte të sigurisë. Largohemi menjëherë pas ngjarjes, mbyllemi në shtëpitë tona, ose largohemi nga qyteti. Pas paradës, ne jemi larguar nga qyteti për disa ditë për të shmangur rrezikun që mund të vijë nga ata që na kërcënojnë.
TEORIA, KUNDERSHTIM ME PRAKTIKË
Në letër, Kosova ka garanci ligjore për njerëzit LGBTQ
Një legjislacion që u mundëson personave LGBTQ që të kenë lidhje dashurie, të duan, të punojnë dhe jetojnë si gjithë të tjerët. Kushtetuta garanton që konventat ndërkombëtare për të Drejtat e Njeriut respektohen dhe përcakton që këto instrumente madje kanë 'prioritet ndaj dispozitave ligjore apo akteve të tjera të institucioneve publike'. Neni 24 i Kushtetutës përcakton që "askush nuk mund të diskriminohet në bazë të ... orientimit seksual", ndërsa neni 2 i Ligjit Kundër Diskriminimit e përsërit këtë parim.

Ka ligje që janë shumë të avancuara. Pas luftës, ne kemi përshtatur Ligjet nga Evropa duke ofruar praktikat më të mira. Ndoshta ky ishte problemi, sepse shumë u investua në përshtatjen e ligjeve, por e njëjta gjë nuk mund të thuhet kur bëhet fjalë për zbatimin e ligjeve. Ne kemi ligjet më të mira në letër, por zbatimi i ligjit është i barabartë me zero. Përkundër kësaj, ligjet tona stagnojnë.
Kam filluar procedurën e ndryshimit të emrit tim. Unë kam paraqitur një kërkesë për të ndryshuar emrin dhe gjininë në vitin 2018. Kam paraqitur kërkesën për të ndryshuar emrin në certifikatë të lindjes, letërnjoftim dhe pasaportë, nga 'Blerta' në 'Blert', dhe për të ndryshuar gjininë nga F (Femër) në M (Mashkull). Këtë kërkesë e kam paraqitur në Zyrën Komunale për Regjistrim Civil në vendlindjen time, Gjakovë. Megjithatë, jam informuar nga Drejtoria për Punë të Përgjithshme Administrative, brenda Zyrës Komunale për Regjistrim Civil, se kërkesa ishte refuzuar. Akti është lëshuar pas një rekomandimi negativ nga Komisioni brenda Agjencisë së Regjistrimit Civil, një organ brenda Ministrisë së Punëve të Brendshme, i cili është përgjegjës për lëshimin e rekomandimeve për këto kërkesa.

Përkundër kësaj, unë nuk do të heq dorë nga ky proces dhe do të përdor të gjitha masat e rregullta dhe publike, sepse një rezultat pozitiv mund të shënojë një moment historik për komunitetin transgjinor në Kosovë.
NGADALË PO NDRYSHON MENTALITETI
Çdo ditë ndiejmë presionin e shoqërisë
Shumë komente shoqërojnë komunitetin transgjinor në Kosovë, veçanërisht kur bëhet fjalë për gratë transgjinore. Kur bëhet fjalë për burrat transgjinorë, ekziston një perceptim se "ose familja nuk kishte burra, kështu vajzat nuk kishin vëllezër" dhe kishte një presion për t'u bërë burrë.

Megjithatë, nëse krahasojmë punën që bëhet nga media, mund të them se ka pasur përparim. Tani, mediat janë më të informuara, edhe pse vazhdon të ketë stereotipe të ndryshme. Mentaliteti i Ballkanit e bën të vështirë të kuptohet se pse dikush mund të mos jetë në gjendje të lidhet me trupin që kishte nga lindja, dhe pastaj kjo çon në "burra me funde", "gra me penisa" ose për burrat transgjinorë "dëshira për të shijuar privilegjet e burrave".
Veçanërisht kur fillon tranzicioni, dhe pas ndryshimeve të para fizike, do të perceptoheni si një njeri homoseksual. Është e rrezikshme sepse çon në një situatë ku komuniteti transgjinor nuk njihet. Ose nëse jeni një homoseksual, ju do të perceptoheni si i pavendosur, dhe njerëzit shpesh ju pyesin "atëherë pse po ndryshoni gjininë?" - dhe kjo tregon mungesën e informacionit të shoqërisë sonë për personat transgjinorë. Gjithmonë ka përpjekje për të shpjeguar se identiteti gjinor është i ndryshëm nga orientimi seksual.

Më kujtohet gjatë paradës së parë, kishte vetëm të huaj që jetonin në Kosovë, ne - organizatorët e Paradës, dhe disa njerëz të tjerë nga organizata tjera. Pjesëmarrja ishte minimale. Por në paradën e krenarisë që organizuam vitin e kaluar, qindra njerëz dolën dhe gjëja më interesante ishte se kishte shumë njerëz nga komuniteti - ata që më parë nuk mendonin të shfaqeshin, për shkak të frikës se dikush mund t'i shihte dhe identifikonte ata. Kur shoh se ata janë më të zëshëm dhe po shfaqen në paradë, mund të them se gjërat po ndryshojnë për mirë.
Komuniteti ka organizuar disa ngjarje në Prishtinë, duke përfshirë shfaqje zbavitëse (drag shows). Edhe pse ato ishin të organizuara nën masa strikte të sigurisë dhe ishin të shoqëruara nga policia, mund të them se mentaliteti po ndryshon, por ende shumë ngadalë. Gjithashtu, këto ngjarje janë duke u zhvilluar në Prishtinë, kryeqytet ... nuk mund të themi se e njëjta ndodh edhe në qytete të tjera, ose në zonat rurale. Për shkak se projektet tona përfshijnë punën në terren në shkollat e mesme në qytete të ndryshme, ne marrim reagime të ndryshme - disa studentë na ofendojnë kur të kuptojnë se pse jemi atje ose thjesht largohen nga klasat. Megjithatë, nëse e krahasojmë situatën me atë të disa viteve më parë - ka progres.
more stories